Στην Ελλάδα του 2014 είναι φανερό ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε αδυναμία να χτίσει συμμαχίες με
οποιαδήποτε κοινωνικά στρώματα. Η κεντροαριστερά πεθαίνει και η μεταρρυθμιστική λογική
δεν μπορεί να πείσει κανέναν. Γι αυτό ζούμε στην εποχή που ο φασισμός παρελαύνει σε όλη την
Ευρώπη, από την Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα μέχρι τη Λεπεν στη Γαλλία και την ναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας. Η κυβέρνηση επιλέγει να αντιμετωπίσει τα αγωνιζόμενα κομμάτια με σκληρή καταστολή, απαγόρευση πορειών, ξύλο και χημικά στις πορείες (βλ. πορεία ΟΛΜΕ πριν μερικές εβδομάδες). Σε αυτό το φόντο η καθεστωτική αριστερά έχει καθηλώσει τον κόσμο στην εκλογική αναμονή αφού επιλέγει να μη σηκώσει το γάντι απέναντι στην Κυβέρνηση και την ΕΕ. Ταυτόχρονα στα πανεπιστήμια μέχρι τον Αύγουστο θα προχωρήσουν σε 180.000 διαγραφές φοιτητών, η φοιτητική μέριμνα περνάει στα χέρια εργολαβιών ενώ στο ΓΠΑ γίνεται προσπάθεια να αλλάξουν τα προγράμματα σπουδών των τμημάτων για να δημιουργήσουν νέους φοιτητές στη νέα εργασιακή κατάσταση που υπάρχει (βλ. στρατηγική ανάπτυξης του ΓΠΑ από το Συμβούλιο Ιδρύματος).
Στη συνέλευση που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 12/3 για άλλη μια φορά γίναμε μάρτυρες του ρόλου που παίζει ο καθένας μέσα στη σχολή:
Η ΠΑΣΠ από την άλλη δε σταμάτησε ποτέ
να κοροϊδεύει τον κόσμο προτείνοντας
ταρατσόκηπους και φωτοβολταϊκά κύτταρα, δήθεν
για τα συμφέροντα των γεωπόνων, παρουσιάζοντας
τους εαυτούς τους σαν δήθεν αγωνιστές αλλά
ουσιαστικά παλεύοντας μόνο για να καταστείλουν
τους αγώνες. Στην πραγματικότητα στηρίζουν
όλες τις επιλογές της κυβέρνησης με τη
σιωπή τους, είναι ξεκάθαρα με το Βενιζέλο και
το ΠΑΣΟΚ αφού δεν έβγαλαν κουβέντα για τις
δηλώσεις του περί στήριξης της Ουκρανικής
ναζιστικής κυβέρνησης. Είναι ξεκάθαρα με τα
νέα προγράμματα σπουδών στα «νέα» τμήματα,
αφού δεν έβγαλαν άχνα γι αυτά. Τελικά τελικά
είναι με την εμπέδωση της εκμετάλλευσης στη
νεολαία. Φοβούνται την κοινωνική εξέγερση
γιατί θα διαλυθούν όπως και το Νοέμβρη του ’74.
Από τη μία η ΔΑΠ απέδειξε για άλλη μια
φορά πόσο κυβερνητικά τσιράκια είναι
αφού δε δέχτηκαν ούτε ερωτήσεις να τους
κάνουν. Τόσο μεγάλη είναι η αδυναμία τους να
κοιτάξουν τον κόσμο στα μάτια. Επέλεξαν και
πάλι να επιδοθούν σε μια ρητόρια ενάντια στην
αριστερά, ενάντια στις καταλήψεις , μα πάνω
απ’ όλα ενάντια στους αγώνες, αποδεικνύοντας
πόσο σκληρά τάσσονται υπέρ του ατομικού
δρόμου και ενάντια της συλλογικής διεκδίκησης.
Η ΑΡΕΝ έδειξε ξανά τη διαχειριστική της λογική
αφού ουσιαστικά η μόνη αντιπαράθεση που άνοιξε
με την ΠΑΣΠ έγινε γύρω από τους καθηγητές που
«καταστρέφουν» τον πανεπιστήμιο. Δεν είχαν
καμία απολύτως πρόταση, παρα μόνο γενικόλογα
πράγματα γι αυτό και αναγκάστηκαν να κάνουν
κοινό πλαίσιο με τις δυνάμεις του ΑΝ.Α.Χ. – Ε.Α.Α.Κ.
Οι δυνάμεις του ΜΑΣ για άλλη μια φορά
προχώρησαν μόνο σε λασπολογία. Απέδειξαν
ότι δεν έχουν κανένα απολύτως σχέδιο για το
φοιτητικό κίνημα. Συνεχίζουν να επιμένουν στην
καταγγελιολογία και στους αγώνες «πιστολιές
στον αέρα» μη μπορώντας να ξεφύγουν ποτέ
από τα πλαίσια της αστικής νομιμότητας.
Χρειάζεται άμεσα ο φοιτητικός σύλλογος να βγεί ξανά στο προσκήνιο, και αυτή ήταν και η πρόταση
του ΑΝ.Α.Χ. Δεν έχουμε εκλογικές αυταπάτες και συνεπώς δεν περιμένουμε καμιά εκλογική λύση.
Δεν υποτασσόμαστε στην κυρίαρχη πολιτική γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε με 300 ευρώ και υπό
συνεχή τρομοκρατία και καταστολή. Να φτιάξουμε τώρα πυρήνες αντίστασης παντού οι οποίοι θα
συντονίζονται με στόχο τον παλλαϊκό ξεσηκωμό. Είναι ανάγκη του σήμερα να συγκροτηθούν
άλλες μορφές οργάνωσης, άλλες δομές λαϊκής πολιτικής παράλληλες αλλά συγκρουόμενες με τις
κυρίαρχες που στόχο θα έχουν να επιβάλλουν τις σύγχρονες ανάγκες της πληττόμενης πλειοψηφίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου