ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΕΤΣΙ… …ΘΑ ΠΑΕΙ ΑΛΛΙΩΣ!

Η κατάσταση στη κοινωνία και η πολεμική απειλή

 O λαός και η νεολαία βιώνουν εδώ και 10 χρόνια άγρια λιτότητα και εξαθλίωση που εντείνεται όλο και περισσότερο μέρα με την μέρα. Η απελευθέρωση των πλειστηριασμών και το όργιο καταστολής που την συνόδευσαν, η χρησιμοποίηση του τρομονόμου για την ποινικοποίηση κοινωνικών σχέσεων που επανέρχεται στο προσκήνιο με την υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή αλλα και την άρνηση χορήγησης αδειών στον Β. Δημάκη που τον οδήγησε σε απεργεία πείνας 39 ημερών και 8 μερών απεργείας δίψας μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματα του  συνθέτουν την αναβαθμισμένη προσπάθεια καταστολής από την μεριά της αστικής τάξης και αποσυνθέτουν ολοσχερώς το success story της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Επιπλέον ανησυχία γεννάει η κατάσταση στα σύνορα της  Ελλάδας με την Τουρκία και την όξυνση των ανταγωνισμών των δύο κρατών με συνέπεια το θερμό επεισόδιο στη νήσο Ρω αλλά και το θάνατο του έλληνα πιλότου πάνω από την Σκύρο.  Σε όλο αυτό το πλάισιο έρχεται να προστεθεί τώρα και η ιμπεριαλιστική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Συρία και η συνεχιζόμενη όξυνση του πολεμικου κινδύνου και των ενδοαστικών αναταγωνισμών γύρω από την ανατολική μεσόγειο. Πολεμικά παιχνίδια που μάλιστα, η Ελλάδα έχει ενεργό ρόλο μιας και προσπαθεί και αυτή να πάρει όλο και μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα των ΑΟΖ και των πετρελαίων.

Σε αυτό το γαϊτανάκι εξοπλισμών η κυβέρνηση ψηφίζει έκτακτη επιχορήγηση ύψους 1,1 δισεκατομμυρίων για πολεμικούς εξοπλισμούς την ίδια ώρα που δίνει ψίχουλα για την υγεία και την παιδεία. Αλλά σαν να μην έφταναν όλα αυτά εξαπολύει μια εκστρατεία προπαγάνδισης μιας δήθεν εξόδου από τα μνημόνια την ώρα που έχει αποδεχτεί όλα τα μέτρα της 3^ης και της επερχόμενης 4^ης αξιολόγησης συμπεριλαμβανομένου και του δημοσιονομικού κόφτη μέχρι το 2060. Την ίδια ώρα προσπαθεί στο ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής να κλέισει το ονοματολογικό με την Μακεδονία και την ΑΟΖ με την Αλβανία, ακριβώς για να μπορέσει η ελληνική αστική τάξη να κάνει μεγαλύτερο παιχνίδι από αυτό που ήδη κάνει στα βαλκάνια. Σε αυτό όμως το επίπλαστο και ξεθωριασμένο “success story” δεν χωρά η πλειττόμενη πλειοψηφία λαου και νεολαίας. Για αυτό η κυβέρνηση αναβαθμίζει την καταστολή, ψηφίζει τον αντιαπεργιακό νόμο και φέρνει νομοσχέδια για την παιδεία ακριβώς για να την κάνει και αυτή προνόμιο των λίγων και των ισχυρών.

ΑΝΤΙ-ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ!

1.Στις εκλογές της 16 Μάη ψηφίζουμε ώστε:  

Α) να “ευχαριστήσουμε” τα παιδιά των ΔΑΠ – ΠΑΣΠ που μας κέρναγαν ποτάκια και μας χάριζαν σημειώσεις όλη τη χρονιά.
Β) να ενισχύσουμε το μόνο γνήσιο κόμμα της αριστεράς, καθώς ως γνωστόν “πας μη ΚΚΕ, αντικομουνιστής”
Γ) δεν κατεβαίνουμε καν στη σχολή να ψηφίσουμε, χαρίζοντας ένα τεράστιο δώρο σε καθεστωτικές παρατάξεις – πρυτανεία – κυβέρνηση – Ε.Ε.
Δ) να στείλουμε ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι η νεολαία ούτε υποτάσσεται – ούτε διαπραγματεύεται αλλά αντιθέτως αγωνίζεται – ανατρέπει – νικά.

2. Το μήνυμα των φετινών εκλογών θέλουμε να αναδεικνύει πως:
 Α) Οι αυταρχικές πολιτικές Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ που διαλύουν την κοινωνία και ξεφτιλίζουν τη νεολαία, ήταν σωστές και δικαιολογημένες και συνεπώς θα πρέπει να συνεχιστούν.
Β) Το φοιτητικό κίνημα είναι ανήμπορο να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και χρειάζεται επειγόντως να το πάρει από το χεράκι το Κ.Κ.Ε., ακόμα και αν προσπαθεί να το καπελώνει συνεχώς.
Γ) Η νεολαία δεν ενδιαφέρεται για τη ζωή της και μένει παρακολουθητής των εξελίξεων
Δ) Οι φοιτητικοί σύλλογοι καταδικάζουν έμπρακτα τις παραπάνω λογικές και επιβάλουν τις ανάγκες τους μέσω της συγκρότησης ενός μαχητικού κινήματος διαρκείας.

3. Για την πρόταση της πρυτανείας για την διάσπαση της Γεωπονικής σε 14 τμήματα έχουμε να πούμε:
Α) Να αφήσουμε τους πασπίτες και τους δαπίτες να το συζητήσουν και να «κομπρεμιάσουν» με την Πρυτανεία όπως κάνουν τόσα χρόνια, που αλλάζουν συνεχώς τα προγράμματα σπουδών.
Β) Να αναθέσουμε τον «αγώνα» στους πεφωτισμένους αγωνιστές της ΚΝΕ που όταν ωριμάσουν οι συνθήκες θα σκεφτούν τι θα κάνουν με το ζήτημα.
Γ) Να μην ασχοληθεί καθόλου με το ζήτημα ο φοιτητικός σύλλογος με αποτέλεσμα μετά να μην υπάρχει καθόλου ο Γεωπονικός χαρακτήρας στο πτυχίο μας.
Δ) Να πάρουμε σαν φοιτητικός σύλλογος, μέσα από τις αμεσοδημοκρατικές μας διαδικασίες απόφαση για μαχητικούς αγώνες, καταλήψεις και δράσεις με σκοπό την άμεση ανάκληση της πρότασης 

ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

Αρχικά να μιλήσουμε με αριθμούς:
_580 ευρώ κατώτατος μισθός
_364 ευρώ κατώτατη σύνταξη
_70% ανεργία σε νέες/ους
_χιλιάδες πρόσφυγες/μετανάστες πνιγμένοι στο Αιγαίο
_εκατοντάδες αυτοκτονίες λόγω κρίσης τα τελευταία χρόνια

Ας μη συνεχίσουμε άλλο καλύτερα…
Οι παραπάνω αριθμοί, δυστυχώς, αποτελούν μια συνοπτική και περιεκτική εικόνα της σημερινής κατάστασης στην κοινωνία. Από την καθημερινότητά μας μέσα στις σχολές μέχρι την εργασιακή πραγματικότητα που είτε βιώνουμε ήδη, είτε θα αντιμετωπίσουμε σε λίγο καιρό, μέχρι τη γενικότερη υποτίμηση των ζωών μας, όλες και όλοι μπορούμε να αναγνωρίσουμε πως την κρίση την πληρώνουμε μόνο εμείς που δε τη δημιουργήσαμε και κανείς άλλος. Μνημόνια και μέτρα ψηφίζονται συνεχώς και η πολυπόθητη ανάπτυξη, το σύγχρονο «american dream» των εκάστοτε κυβερνήσεων, αποδεικνύεται όλο και πιο πολύ ότι ταυτίζεται με τη φτώχεια, τον πόλεμο και την εξαθλίωση.  Σε όλα αυτά για εμάς υπάρχει μόνο ένας τρόπος αντιμετώπισης, μια αναγκαία στο σήμερα μαχητική αριστερά. Μια αναγκαία αριστερά που δεν καλλιεργεί αυταπάτες για εναλλακτικές κυβερνητικές προτάσεις. Μια αριστερά που ξεκάθαρα και χωρίς αυταπάτες κάνει πολιτική για την τάξη συνολικά. Μακριά από συντεχνιακές λογικές. Που θα στοχεύει στον κοινό αγώνα όλων των κομματιών της πληττόμενης πλειοψηφίας.

   Μια αριστερά που δηλώνει ότι:

Δεν θα ανεχτούμε την κανονικότητα που επιβάλλουν κυβερνήσεις-ΕΕ-ΔΝΤ! Στην σημερινή κοινωνία όπου το αίσθημα της αβεβαιότητας, της ανασφάλειας και του «δεν υπάρχει εναλλακτική» κυριαρχούν σε μεγάλο βαθμό και ειδικά στην νεολαία με το αν θα καταφέρει να βρει δουλειά πάνω στο αντικείμενο που έχει σπουδάσει, η δικιά μας άποψη είναι κάθετη.

Σε μία εποχή που οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν προχωρήσει σε τεράστιο βαθμό και θα μπορούσαμε αντικειμενικά όλες και όλοι να δουλεύουμε λιγότερο και να αμειβόμαστε περισσότερο, πρωταρχικό αίτημά μας είναι και πρέπει να είναι η μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, όπου ο κάθε εργαζόμενος και εργαζόμενη θα μπορεί να έχει λόγο για το πώς δουλεύει, για το αντικείμενό του/της, για το σε ποια χώρα επιθυμεί να δουλέψει, χωρίς να στρέφεται στη μετανάστευση βάσει της πίεσής του να βρει δουλειά.