ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΕΤΣΙ… …ΘΑ ΠΑΕΙ ΑΛΛΙΩΣ!

Η κατάσταση στη κοινωνία και η πολεμική απειλή

 O λαός και η νεολαία βιώνουν εδώ και 10 χρόνια άγρια λιτότητα και εξαθλίωση που εντείνεται όλο και περισσότερο μέρα με την μέρα. Η απελευθέρωση των πλειστηριασμών και το όργιο καταστολής που την συνόδευσαν, η χρησιμοποίηση του τρομονόμου για την ποινικοποίηση κοινωνικών σχέσεων που επανέρχεται στο προσκήνιο με την υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή αλλα και την άρνηση χορήγησης αδειών στον Β. Δημάκη που τον οδήγησε σε απεργεία πείνας 39 ημερών και 8 μερών απεργείας δίψας μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματα του  συνθέτουν την αναβαθμισμένη προσπάθεια καταστολής από την μεριά της αστικής τάξης και αποσυνθέτουν ολοσχερώς το success story της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Επιπλέον ανησυχία γεννάει η κατάσταση στα σύνορα της  Ελλάδας με την Τουρκία και την όξυνση των ανταγωνισμών των δύο κρατών με συνέπεια το θερμό επεισόδιο στη νήσο Ρω αλλά και το θάνατο του έλληνα πιλότου πάνω από την Σκύρο.  Σε όλο αυτό το πλάισιο έρχεται να προστεθεί τώρα και η ιμπεριαλιστική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Συρία και η συνεχιζόμενη όξυνση του πολεμικου κινδύνου και των ενδοαστικών αναταγωνισμών γύρω από την ανατολική μεσόγειο. Πολεμικά παιχνίδια που μάλιστα, η Ελλάδα έχει ενεργό ρόλο μιας και προσπαθεί και αυτή να πάρει όλο και μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα των ΑΟΖ και των πετρελαίων.

Σε αυτό το γαϊτανάκι εξοπλισμών η κυβέρνηση ψηφίζει έκτακτη επιχορήγηση ύψους 1,1 δισεκατομμυρίων για πολεμικούς εξοπλισμούς την ίδια ώρα που δίνει ψίχουλα για την υγεία και την παιδεία. Αλλά σαν να μην έφταναν όλα αυτά εξαπολύει μια εκστρατεία προπαγάνδισης μιας δήθεν εξόδου από τα μνημόνια την ώρα που έχει αποδεχτεί όλα τα μέτρα της 3^ης και της επερχόμενης 4^ης αξιολόγησης συμπεριλαμβανομένου και του δημοσιονομικού κόφτη μέχρι το 2060. Την ίδια ώρα προσπαθεί στο ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής να κλέισει το ονοματολογικό με την Μακεδονία και την ΑΟΖ με την Αλβανία, ακριβώς για να μπορέσει η ελληνική αστική τάξη να κάνει μεγαλύτερο παιχνίδι από αυτό που ήδη κάνει στα βαλκάνια. Σε αυτό όμως το επίπλαστο και ξεθωριασμένο “success story” δεν χωρά η πλειττόμενη πλειοψηφία λαου και νεολαίας. Για αυτό η κυβέρνηση αναβαθμίζει την καταστολή, ψηφίζει τον αντιαπεργιακό νόμο και φέρνει νομοσχέδια για την παιδεία ακριβώς για να την κάνει και αυτή προνόμιο των λίγων και των ισχυρών.

Να τους κόψουμε το success story

Μετά και το κλείσιμο και της 3ης αξιολόγησης και τη λαίλαπα αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων που αυτή έφερε, η κυβέρνηση έχει βαλθεί να πετάξει στάχτη στα μάτια του κόσμου και να μας πείσει ότι το καλοκαίρι βγαίνουμε απ’ τα μνημόνια και μπαίνουμε στον «παράδεισο» της ανάπτυξης. Η πραγματικότητα όμως δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Η κυβέρνηση προσπαθεί τώρα με νύχια και με δόντια να κλείσει και την τέταρτη αξιολόγηση του 5^ου μνημονίου και τ’ άλλα 88 προ απαιτούμενα μέτρα που θα έρθουν στις πλάτες λαού και νεολαίας, ενώ μάλιστα οι εταίροι της σε ΕΕ και ΔΝΤ διατυμπανίζουν αριστερά και δεξιά πως και να βγει η Ελλάδα στις αγορές το καλοκαίρι την περιμένει αυστηρή και συνεχείς επιτήρηση και επιτροπεία. Μετά από δέκα χρόνια βαθιάς κρίσης του κεφαλαίου και συνεχούς επίθεσης που συντελείται σε  όλα τα πληττόμενα κομμάτια λαού και νεολαίας, οι συντάξεις οι μισθοί και τα εργασιακά δικαιώματα βρίσκονται  στον πάτο. Σε αυτό τον εργασιακό μεσαίωνα, της ανεργίας και της επισφάλειας από την μία η κυβέρνηση  προσπαθεί να μας πείσει πως «κάτι αλλάζει» μέσω των νέων συμμαχιών της (βλ. Τραμπ, ελληνοτουρκικά) και από την άλλη οι συνδικαλιστικές  γραφειοκρατίες της ΓΣΣΕ και της ΑΔΕΔΥ μας λένε να κάνουμε υπομονή.  Το ζήτημα είναι πως μετά από όλα αυτά τα χρόνια της εξαθλίωσης και της σύγχρονης δουλείας η υπομονή  και η πίστη σε κούφιες υποσχέσεις έχει εξαντληθεί. Για εμάς ο μόνος δρόμος πλέον είναι, ο δρόμος της σύγκρουσης, ο δρόμος της ανατροπής, ενάντια στις πολιτικές κυβέρνησης, ΕΕ, κεφαλαίου με όπλο τους αγώνες «των από τα κάτω» μαζί  με τα ανεξάρτητα ταξικά σωματεία.

Η παιδεία στο στόχαστρο

 Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, από το στόχαστρο δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η παιδεία, ακολουθώντας πιστά τις κατευθυντήριες οδηγίες Ε.Ε, ΟΟΣΑ, κεφαλαίου και της συνθήκης της Μπολόνια επιχειρεί να τα αλλάξει όλα στο σύνολο της εκπαιδεύσεις με το νέο λύκειο και την κατάργηση των πανελλήνιων για ορισμένες σχολές, πράγμα που δημιουργεί σχολές δύο ταχυτήτων, ενώ κιόλας πριν λίγο καιρό ψήφισε  νέο νόμο για την δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Βασικό στοιχείο του  νόμου αυτού αποτελεί η ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και οι συγχωνεύσεις των ΤΕΙ, η ίδρυση κέντρων επαγγελματικής εκπαίδευσης που θα προσφέρουν διετή προγράμματα σπουδών μέσα στα πανεπιστήμια, αλλαγές στην χρηματοδότηση και τις κατευθύνσεις της έρευνας, η ίδρυση του εθνικού συμβουλίου μαθητείας και η αύξηση του εργασιακού ωραρίου των εκπαιδευτικών.

        Μια ακόμα έκφανση της αντιδραστικής αλλαγής του νέου νόμου που δίνει αυτονομία στα ιδρύματα είναι η κατάργηση της δυνατότητας εξέτασης μαθημάτων διαφορετικού εξαμήνου για τους επι πτυχίο φοιτητές αποκλείοντας έτσι τα πιο φτωχά στρώματα από την γνώση και την απόκτηση του πτυχίου. Με αφορμή το ζήτημα αυτό πραγματοποίηθηκε κατάληψη στην πρυτανεία και παρέμβαση κατά τη διάρκεια της συγκλήτου όταν θα συζητιόταν το θέμα.Έτσι το αγωνιζόμενο κομμάτι της σχολής κατάφερε να κερδίσει ένα κομμάτι των απαιτήσεών του.Χωρίς αυτό όμως αυτό να σημαίνει οτι πρέπει ως φοιτητικός σύλλογος να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω αφού υπάρχουν τμήματα που δεν το έχουν πάρει πίσω στη ολότητά του, ενώ ούτε το αίτημα για εμβόλιμες εξεταστικές με ανθρώπινους όρους έχει υλοποιηθεί.

Με οδηγό τη Γαλλία και το «Μάρτη της εκπαίδευσης»

Σε όλο αυτό το πλαίσιο, όμως είναι αναγκάιο να δούμε και τις μαζικές κινητοποιησείς της Γαλλίας. Όχι για να ευχηθούμε «και στα δικά μας» αλλα για να μπορέσουμε να εντοπίσουμε από την μία τις δυαντότητες που ανοίγονται όταν τόσο αντιδραστικά μέτρα έρχονται με "fast track" διαδικασίες, ειδικα στην εκπαίδευση αλλα και να εμπνευστούμε από τον πανεκπαιδευτικό χαρακτήρα των κινητοποιήσεων και την έμπρακτη αλλυεγγύη των φοιτητών στους εργαζόμενους και τους μετανάστες. Στην Γαλλία εδώ και ένα μήνα παρά την γενικευμένη καταστολή που εξαπολύει η κυβέρνηση Μακρόν με τα Γαλλικά ΜΑΤ που εκκενώνουν καταλήψεις χέρι-χέρι με ακροδεξιές οργανώσεις οι φοιτητές καταλάμβανουν όλο και περισσότερα πανεπιστήμια ενάντια στον νέο νόμο για την παιδεία. Στο ίδιο όμως μήκος κύματος βρίσκονται και χιλιάδες σιδηροδρομικοί υπάλληλοι που απεργουν ενάντια στο νομοσχέδιο που καταργεί την μονιμότητα των θέσεών τους. Σε όλο αυτό το πλάισιο εντάσσονται και οι κινητοποίησεις στη Νάντη ενάντια στην προσπάθεια για την δημιουργία ενός νέου αεροδρομίου και την καταστροφή χιλιάδων στρεμμάτων δασικής και αγροτικής γης. Είναι φανερό πως η Γαλλία ακριβώς 50 χρόνια μετα τον Μάη του 68 βαδίζει στα χνάρια του.

   Παράλληλα όμως με την Γαλλία και ο ελληνικός Μάρτης της παιδείας πρέπει να αποτελέσει προμετωπίδα του κινήματος. Οι μαζικές κινητοποιήσεις στο υπουργείο παιδείας όπου φοιτητές μαθητές και εκπαιδευτικοί για δύο φορές πραγματοποίησαν κατάληψη του υπουργείου και στη συνέχεια γενική συνέλευση εντός του για να αποφασιστούν τα παρακάτω βήματα και η συνέχεια αυτών με την μεγαλειώδη συγκέντρωση στις 30/3 την αναίτια καταστολή της και την συνέλευση αγώνα στο Παιδαγωγικό που ακολούθησε δείχνουν το δρόμο για ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο οργανωμένο από τα κάτω, με μαχητικούς αγώνες επιβολής των αιτημάτων μιας και  η ιστορία έχει δείξει οτι μόνο έτσι κατακτιούνται νίκες. Είναι ένα κίνημα μακριά απο οποιαδήποτε λογική ανάθεσης και ατομικού δρόμου και ταυτόχρονα με την αναγκαία εργατική στροφή που επιβάλλεται ώστε το νέο πολιτικό φοιτητικό κίνημα να βγεί ακόμα πιο επιθετικά και μάζικά στο προσκήνιο υπερασπίζοντας τα συμφέροντα της πληττόμενης πλειοψηφίας τόσο εντός ,όσο και εκτός σχολών, να κατακτήσει αυτά που του ανήκουν.

Η μάχη των φοιτητικών εκλογών και το διακύβευμα της

Σε όλο αυτό το τοπίο, έρχονται και οι φετινές φοιτητικές εκλογές. Είναι λοιπόν, αναγκαίο σε αυτές τις φοιτητικές εκλογές είναι να αποτυπωθούν αυτά τα υπόγεια ρεύματα της νεολαίας που κυκλοφορούν μέσα στις σχολές από την Γαλλία μέχρι την Ελλάδα και που αγανακτούν και θέλουν να αντιδράσουν απέναντι στη συνεχή υποβάθμιση των ζωών μας, των πολιτικών της Ε.Ε., του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού και της μετανάστευσης της νεολαίας. Να βροντοφωνάξει η νεολαία πως ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ. Να απαντήσουμε στα σχέδια των γραφειοκρατικών ελίτ, του κράτους και του κεφαλαίου πως ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ ΘΑ ΤΗΝ ΠΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ. Στην πιο μορφωμένη και ελπιδοφόρα γενιά της αξίζει ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΑΛΛΙΩΣ, χωρίς μνημόνια., με ειρήνη και μόνιμη και σταθερή δουλειά. Ισχυροποιώντας τη μόνη αντίληψη που πρεσβεύει ότι οι αγώνες μπορούν να αλλάξουν πραγματικά τη κατάσταση. Ισχυροποιώντας την αντικαπιταλιστική αριστερά στα πανεπιστήμια και προσφέροντας αγωνιστική στήριξη στην ΕΑΑΚ στις 16 Μάη. Δίνουμε τη δυνατότητα και ανοίγουμε δρόμο ώστε το νέο πολιτικό φοιτητικό κίνημα να πάρει σάρκα και οστά, να ανατρέψει τη νέα πραγματικότητα της λιτότητας και της ανεργίας και να επιβάλλει τις ανάγκες και τα δικαιώματά του σε ΜΟΡΦΩΣΗ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.

ΣΤΙΣ 16 ΜΑΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ-ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΝ.Α.Χ.-Ε.Α.Α.Κ