Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ

Στις 10/12, έπειτα από 31 ημέρες, ο Νίκος Ρωμανός σταματάει νικητής την απεργία πείνας. Η τροπολογία που προβλέπει παροχή εκπαιδευτικών αδειών σε κρατούμενους, με τη χρήση ηλεκτρονικής επιτήρησης (βραχιολάκι) κατατέθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης και έγινε δεκτή, όπως δεκτή έγινε η τροπολογία για την φοίτηση των κρατούμενων φοιτητών, ύστερα από την υποχώρηση που αναγκάστηκε να κάνει η κυβέρνηση μέσω του υπουργού Δικαιοσύνης, Χ. Αθανασίου.

Ο Νίκος Ρωμανός, στον ηρωικό του αγώνα απαιτώντας το αυτονόητο, δεν ήταν μόνος. Ο αγώνας του στηρίχθηκε από χιλιάδες φοιτητές, εργαζόμενους, αγωνιστές, και κυρίως απ’ την νεολαία η οποία δέχεται, με κάθε μορφή, την επίθεση στα δικαιώματα, τις ελευθερίες και τις παροχές από τη ακροδεξιά κυβέρνηση που λειτουργεί υπό το καθεστώς κεφαλαίου και ΕΕ. Οι μεγαλειώδεις πορείες, οι μαχητικές δράσεις, οι δεκάδες αλληλέγγυες καταλήψεις σχολών, δημόσιων κτιρίων και υπηρεσιών σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο, συνέβαλλαν στο μέγιστο βαθμό στην υποχώρηση της κυβέρνησης στο αίτημα του Ρωμανού, όπως επίσης έδειξαν ότι η νεολαία δεν μασάει στην καταστολή και στον σύγχρονο μεσαίωνα που προσπαθούν να καθιερώσουν. Η νεολαία, όπως και η θιγόμενη κοινωνική πλειοψηφία, είδε στο πρόσωπο του Ρωμανού ένα κομμάτι από τον εαυτό της, γι αυτό και αγκάλιασε και στήριξε αυτόν τον αγώνα μέχρι τέλους, όποιο κι αν ήταν αυτό. Γιατί ο αγώνας αυτός ουσιαστικά έδειξε τον τρόπο που μπορούμε να πετύχουμε σήμερα νίκες απέναντι στους εκμεταλλευτές. Με μαχητικότητα, με αγωνιστικό τσαμπουκά και με διάρκεια μέχρι το τέλος. Και αυτό ακριβώς αποτελεί την μεγαλύτερη ήττα της κυβέρνησης.

Η μεγαλύτερη επιτυχία του αγώνα αυτού είναι ότι τσάκισε, με όρους επιβολής, τη κυβερνητική τρομοκρατία που, στο όνομα μιας ομαλότητας και μιας σταθερότητας που δεν υπάρχει πουθενά, εκφόβιζε, απαξίωνε και κατέστελλε κάθε νεολαιίστικο και εργατικό αγώνα. Μια κυβέρνηση η οποία για άλλη μια φορά φανέρωσε το πραγματικό προσωπείο των κυβερνήσεων στον καπιταλισμό του 2014 και απέδειξε ότι, όταν πρόκειται για την καταστολή αγώνων ή αγωνιστών, δεν εφαρμόζει ούτε τους ίδιους τους νόμους που υποτίθεται ότι σέβεται. Μια κυβέρνηση η οποία δεν είχε σκοπό να κάνει βήμα πίσω από τη βαρβαρότητα της, όμως αναγκάστηκε από την στάση του Ρωμανού, από την μαχητικότητα των αλληλέγγυων και την νεολαίας και από την συμπαράσταση της κοινωνίας στον αγώνα του. Και είναι αστείο αυτή η κυβέρνηση τώρα να παρουσιάζεται ως ανθρωπιστική και ότι σέβεται την ανθρώπινη ζωή όταν εξαιτίας της απολύονται, εξαθλιώνονται και αυτοκτονούν καθημερινά τόσοι άνθρωποι. Είναι αστείο αυτή η κυβέρνηση να παρουσιάζεται σαν «φάρος της δημοκρατίας», που σεβάστηκε το δικαίωμα ενός νέου φυλακισμένου να σπουδάσει, τη στιγμή που ξυλοφορτώνει όσους αντιστέκονται, συλλαμβάνει και δικάζει αγωνιστές με πλαστά και βαλτά στοιχεία και φυσικά έχει στα σκαριά φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γκουαντάναμο, όπου οι πολιτικοί κρατούμενοι θα έχουν περίοπτη θέση.

Αν μπορεί να βγει ένα συμπέρασμα από όλες αυτές τις μέρες, είναι το εξής: Η νίκη του Ρωμανού είναι νίκη της γενιάς μας και συνολικά της νεολαίας. Μια νεολαίας που έδειξε για άλλη μια ότι δεν θα τους αφήσει να της μαυρίσουν το μέλλον. Αποδείχτηκε, στους καναπεδάτους υπερασπιστές της νομιμότητας και του διαλόγου με τα’ αφεντικά, όπως και τους αγωνιστές των χλιαρών, ασφαλών και ειρηνικών διεκδικήσεων, ότι μόνο μέσα από αγώνες επιβολής, συνειδητοποιημένους και δυναμικούς, μπορεί κάποιος να κερδίσει πράγματα σήμερα. Φυσικά η μάχη δεν τελειώνει εδώ. Η κατάσταση στη παιδεία συνεχίζει να είναι διαλυτική, οι απολυμένες καθαρίστριες δεν έχουν δικαιωθεί ακόμα, πολλά μέτωπα εργατικών διεκδικήσεων είναι ανοικτά και υπό διακύβευση. Η κυβέρνηση μπορεί να έκανε ένα βήμα πίσω, αλλά χρέος του κινήματος είναι να την υποχρεώσει να κάνει άλλα 100 βήματα πίσω, μέχρι να πέσει στον γκρεμό και να αποτελέσει μια για πάντα παρελθόν. Όσο υπάρχει αυτή η κυβέρνηση, αυτή η πολιτική και στην τελική αυτό το παραγωγικό σύστημα, δεν θα σταματήσουν τα αντιλαϊκά μέτρα και η απομύζηση του ιδρώτα των φτωχών από μια χούφτα εκμεταλλευτών. Και σήμερα είναι επιτακτικό, κόντρα στα φαντεζί παιχνίδια που στήνονται για την προεδρική εκλογή με φόντο τις εθνικές εκλογές, ο λαός να απαντήσει άμεσα με δυναμικούς αγώνες ότι δεν δέχεται καμιά κυβέρνηση, κανένα κυβερνητικό παιχνίδι στη πλάτη του και ότι ο ίδιος μπορεί να χαράξει την πολιτική που τον εκφράζει. Ο αγώνας για μια άλλη κοινωνία δεν έχει διαλλείματα, είναι συνεχόμενος, με καμπές και εξάρσεις, μέχρι την τελική νίκη. Όπως ο Ρωμανός κέρδισε, στριμώχνοντας εκβιαστικά την κυβέρνηση με όπλο την ίδια τη ζωή του, έτσι και η θιγόμενη πλειοψηφία σήμερα μπορεί να συντρίψει την βαρβαρότητα που χτίζουν στην πλάτη της και να επιβάλει τις ανάγκες της. Όσο υπάρχει φτώχεια, ανεργία, ανασφάλεια, όσο οι νέες γενιές θα καταδικάζονται στο σκοτάδι, στην τελική για όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο θα είναι επίκαιρος και αναγκαίος. Και όσο υπάρχουν άνθρωποι τον αγώνα αυτόν να τον φωτίζουν και να εμπνέουν με την στάση τους απέναντι στον ταξικό εχθρό, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα είναι και νικηφόρος.