Δε μας φοβίζουν μας εξοργίζουν

Το τελευταίο διάστημα ο αυταρχικός κατήφορος της κυβέρνησης δεν έχει τελειωμό! Ανίκανη να προβάλει ένα θετικό όραμα στον ορίζοντα της κρίσης παίζει τα ρέστα της στη κατατρομοκράτιση του λαού στην ωμή καταστολή και συκοφάντηση κάθε κινητοποίησης. Προφανώς δε περιμέναμε κάτι άλλο από αυτούς, δε περιμέναμε τίποτα λιγότερο καθώς δείγματα γραφής μας έδωσαν από νωρίς! Από τους τόνους χημικών σε πορείες, από τις αύρες από την συνεχή πριμοδότηση της Χρυσής Αυγής, τη θεωρία των 2 άκρων, τις συνεχείς επιθέσεις σε κοινωνικούς χώρους και τις επιστρατεύσεις απεργών.

 Όμως  αυτό τον καιρό η κυβέρνηση μπαίνει στην ουσία του σχεδίου της, σε αυτό που περιγράφουμε τόσο καιρό. Θέτει απέναντι της μετωπικά το λαϊκό κίνημα και τις πιο ριζοσπαστικές πρακτικές του, δημιουργεί μια κατάσταση όπου προκαταβολικά όποιος σκοπεύει να αντιδράσει και να παλέψει απέναντι στις κόκκινες γραμμές που βάζει η αστική τάξη και η εξουσία της θα τίθεται παράνομος! Έτσι έγινε σε πρώτο επίπεδο με την απεργία των καθηγητών πέρσι το καλοκαίρι που επιστρατεύτηκαν πριν καν προλάβουν να αποφασίσουν απεργία! Έτσι αντιμετώπισαν και τη πορεία κόντρα στην ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ απαγορεύοντας την επειδή είχε τέτοιο σκοπό. Την επόμενη φορά που θα κάνουμε πορεία σκοπεύουμε να ενημερώσουμε τους Δένδια και σια να μας πουν άμα τους αρέσει το θέμα αλλιώς να την ακυρώσουμε!!

  Δε μας εκπλήσσουν αυτές οι κινήσεις ούτε μας τρομοκρατούν. Ίσα ίσα δείχνουν σε ποιο στρατόπεδο βρίσκεται ο φόβος. Μπροστά στη μαζική λαϊκή αγανάκτηση αυτή η κυβέρνηση θέλει να εμφανιστεί ως ο μεγάλος εγγυητής της ομαλότητας. Περνάει σε νέο επίπεδο τη θεωρία των δύο άκρων και περνάει το μήνυμα της: Η’ μνημόνιο, φόροι, χρέος και ΕΕ ή χάος, χρυσαυγίτες να μαχαιρώνουν, ο Ξηρός ελεύθερος να θερίζει και οι κομμουνιστές να σας παίρνουν τα σπίτια.  Η αλήθεια είναι όμως ότι ο αποκαλυπτικός χαρακτήρας της κρίσης δίνει τη δυνατότητα να καταλάβει ο καθένας τι συμβαίνει. Τα σπίτια τα παίρνουν οι τράπεζες, ο καπιταλισμός χρησιμοποιεί το φασιστικό δεκανίκι του με κάθε τρόπο και ο εγγυητής της ομαλότητας είναι αυτός που καθημερινά καταπιέζει τα λαϊκά στρώματα και ενισχύει μια χούφτα πλουσίων.

 Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός που θέλουν να επιβάλλουν περνάει από πολλά επίπεδα και θέλει πολλαπλή απάντηση. Χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα και μεθοδευμένα η κρατική καταστολή, η εργοδοτική τρομοκρατία και η σιδερένια μπότα του συστήματος η χρυσή αυγή. Το ένα κομμάτι καλύπτει το άλλο, όπου δε φτάνει το ένα φτάνει το άλλο. Απέναντι σε αυτή τη κατάσταση μοναδική απάντηση μπορεί να είναι ένα συνολικό ριζοσπαστικό κίνημα που να αγωνίζεται για τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες τις εποχής μας.

 Τα πρόσφατα γεγονότα δείχνουν ότι όπου έχουμε σηκώσει το γάντι τους έχουμε κάνει να φάνε τα μούτρα τους. Και στο πολυτεχνείο όταν απειλούσε ο Δένδιας για αστυνομική εισβολή αν εκπέμψει η ΕΡΤ και στην απεργία των διοικητικών όταν απειλούσαν με εισβολή των ΜΑΤ αν δε λήξει. Η ανυποχώρητη στάση του φοιτητικού κινήματος και των απεργών απέδειξε πόσο κούφιες ήταν αυτές οι απειλές και έφερε σε πολύ δύσκολη θέση αυτή τη κυβέρνηση.

Η συνεχής πίεση του φοιτητικού κινήματος στα όργανα εξουσίας των πανεπιστημίων και η δυνατότητα απόσπασης κατακτήσεων έχει απασχολήσει ιδιαίτερα το υπουργείο παιδείας και τα τελευταία χρόνια δίνει μάχη για να απομακρύνει τα όργανα λήψης αποφάσεων από αυτή τη πίεση και να τα θωρακίσει. Θέλουν όργανα λίγων και αυστηρά εκλεκτών του κεφαλαίου, «φενταγίν» του αστισμού έτοιμους να εφαρμόσουν τις πιο αυταρχικές και αντιδημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Σε αυτό το πλαίσιο δε χωράνε υποψηφιότητες ανθρώπων που έστω και σε ορισμένα σημεία (και με πάρα πολλές αντιφάσεις) έχουν εκφράσει αντιρρήσεις σε αυτή τη κατεύθυνση (πχ Καραμαλέγκου στη κοσμητεία της φιλοσοφικής).

Το επόμενο διάστημα το ζήτημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων θα ανοίξει σε πιο ευρεία κλίμακα. Είναι κομβικό να το αντιμετωπίσουμε σαν κεντρικό πεδίο αντιπαράθεσης  και να βάλουμε φρένο στα σχέδια τους που μας θέλουν σκυφτούς και υποταγμένους να διαχειριζόμαστε τη φτώχια και τη μιζέρια μας δίχως όνειρα και ελπίδες.