Πέμπτη 4 Απριλίου 2019

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΔΥΟ ΚΟΣΜΩΝ


 Στο σύγχρονο πανεπιστήμιο όπως και στην σύγχρονη αγορά εργασίας, από τα 18 μας τρέχουμε δεξιά και αριστερά να μαζέψουμε skills, δυνατότητες και πιστοποιητικά παρόλα αυτά το εργασιακό μας μέλλον προμηνύεται εξαιρετικά δυσοίωνο. Κάθε έννοια δημόσιας και δωρεάν παιδείας τσακίζεται, πλέον βρισκόμαστε με τη μία στο πανεπιστήμιο που μας αντιλαμβάνονται σαν καύσιμη ύλη και αναλώσιμο υλικό για τα γρανάζια του κέρδους. Βρισκόμαστε όλοι μας, σε μια φάση που παρατηρούμε την τωρινή φάση της ζωές μας χωρίς να διαφαίνεται η δυνατότητα κάποιας αλλαγής.
Η κυβέρνηση θέλει να μας πείσει πως η εξαθλίωση και η λιτότητα φτάνουν σιγά σιγά στο τέλος τους και μπαίνουμε σε μία νέα εποχή. Μια εποχή  που θα έχει μόνο παροχές,  άλλωστε πλησιάζουν και οι εθνικές εκλογές, ενώ θα τελειώνει μια και καλή με την μιζέρια των μνημονίων, την λιτότητα και τις περικοπές. Το όμορφο αυτό παραμύθι έχει ξεκινήσει ήδη από τις αρχές του καλοκαιρού με την πολυθρύλητη έξοδο πλέον από τα μνημόνια. Το πρόβλημα  της αφήγησης  πως ξεφεύγουμε από την κρίση  είναι πως παραβλέπει την ίδια την φύση αυτής της δομικής κρίσης του κεφαλαίου. Η κρίση που ξεκίνησε το 2008 και συνεχίζεται στην ουσία μέχρι σήμερα έχει βαθιές ρίζες στη δομή του συστήματος  και ο καπιταλισμός 10 χρόνια τώρα σε εγχώριο και σε διεθνές επίπεδο δεν έχει καταφέρει να την ξεπεράσει. Και σίγουρα η κρίση δεν έχει περάσει για εμάς. Οι μισθοί  βρίσκονται στον πάτο, οι εργασιακές γαλέρες πληθαίνουν, τα νοίκια εκτοξεύονται.
   ΠΟΙΟΝ ΑΦΟΡΟΥΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ; Γιατί κάποιος να νοιαστεί για το ποιος είναι στο Δ.Σ. και ποιος δεν είναι; Τι σημασία έχει το πανελλαδικό στίγμα που δίνεται την επόμενη μέρα των φοιτητικών εκλογών;  Τι διαφορά έχει αν ο φοιτητικός σύλλογος θα είναι κέντρο αγώνα και πολιτικής – πολιτιστικής ζύμωσης ή απλά τσιφλίκι των καθεστωτικών δυνάμεων;
 Η αλήθεια είναι πως η σκληρή πραγματικότητα σε συνδυασμό με τον εκφυλισμό του φοιτητικού συνδικαλισμού, οδήγησε μεγάλο κομμάτι των συλλόγων στην αποστροφή από τις συλλογικές διαδικασίες και τα πολιτικά διακυβεύματα εντός και εκτός σχολών. Δεν είναι θέμα ΑΝΑΧ vs ΠΑΣΠ – ΔΑΠ – ΚΝΕ, δεν είναι θέμα μόνο ονομαστικού ή ανοιχτού Δ.Σ.
Τα θέματα είναι άλλα και είναι πολλά. Είναι η κατάσταση που βιώνουμε καθημερινά στη Γεωπονική. Είναι το καθεστώς της πρακτικής άσκησης στη Γεωπονική-η οποία είναι απαραίτητη για να μπορέσεις να πάρεις το πτυχίο σου με τον «μισθό» των 58 ευρώ το δίμηνο, σε κανονική 8άωρη εργασία. Πρόβλημα είναι το πρόγραμμα σπουδών, εμείς από την πλευρά μας αρνούμαστε να δούμε την παιδεία ως απλά  «μέσο» για την εξεύρεση δουλειάς μέσω απόκτησης μερικών δεξιοτήτων. Να στείλουμε μήνυμα ενάντια αποτελέσματα της ανταγωνιστικότητας που καλλιεργείται από το εξεταστικό σύστημα (πανελλήνιες εξετάσεις εισαγωγής). Όσο και να προσπαθήσουνε ότι και να μας πούνε, δε θα μας βάλουν στο τριπάκι  να βλέπουμε τους συμφοιτητές και τους συναδέλφους μας σαν την αιτία των προβλημάτων μας.  Ανταγωνιστικά δε βλέπουμε τον διπλανό μας που βιώνει την ίδια κατάσταση με μας, ανταγωνιστικά βλέπουμε αυτούς που μας εκμεταλλεύονται και μας καταπιέζουν καθημερινά.
Η επιχειρούμενη διάσπαση της Γεωπονικής και η απάντησή μας

Αποτελεί ακόμα στοίχημα για εμάς  η εφαρμογή ή μη των σκληρών επιταγών του κεφαλαίου, που δημιουργεί 5 σχολές στη Γεωπονική και νέα τμήματα, μερικά εκ των οποίων 4ετης φοίτησης, φέρνοντας από το παράθυρο την διάσπαση του κύκλου σπουδών και μεταξύ άλλων είναι τμήματα που δεν έχουν καμία σχέση με τον Γεωπονικό χαρακτήρα του πανεπιστημίου ( πχ εφαρμοσμένης πληροφορικής). Ωστόσο η απάντηση του συλλόγου της Γεωπονικής ήταν μαζική και μαχητική. Η στήριξη της κατάληψης ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Η υπερμαζική ψήφιση του αγωνιστικού πλαισίου κατάληψης (330 ψήφοι), φανερώνει πως έχει συγκροτηθεί ένα ιδιαίτερα ισχυρό ρεύμα που υιοθετεί χαρακτηριστικά αγώνα, αντίστασης και ψηλάφησης μιας διαφορετικής προοπτικής για το ίδιο και τους συναδέλφους τους. Να είμαστε όλοι σίγουροι ότι αυτό το ρεύμα δεν θα σιγήσει αλλά αντίθετα είναι πανέτοιμο να ξαναβγεί στο προσκήνιο ακόμα πιο δυναμικά.
Καταφέραμε να ξεγυμνώσουμε το αντιδραστικό μπλοκ Πρυτανείας – Κυβέρνησης – Ε.Ε. Όσο υπερβολικό και να ακούγεται οι δύο βδομάδες κατάληψης στο Γεωπονικό και η μαζική στήριξη του αγωνιστικού πλαισίου στη τελευταία συνέλευση, αποτελούν “πονοκέφαλο” στους “από πάνω”. Οι αντιδράσεις μας μπλοκάρουν τα σχέδια πρυτανείας, κυβέρνησης, καθώς αν πάνε να τα περάσουν το νόμο μετά από όλα αυτά θα αναδειχτεί το πραγματικό – πραξικοπηματικό τους πρόσωπο. Μεταφέραμε το φόβο και την αμηχανία στις καθεστωτικές δυνάμεις (ΠΑΣΠ – ΔΑΠ ). Στο όνομα του να “ανοίξει η σχολή” είδαμε ΔΑΠίτες/ίσσες να στηρίζουν ΠΑΣΠ καθώς βλέπανε τη μεγάλη μαζικότητα του αγωνιστικού πλαισίου. Η άτυπη συμμαχία ΠΑΣΠ – ΔΑΠ - “Ανεξάρτητοι”, αποδεικνύει το τεράστιο άγχος που έπιασε το αστικό μπλοκ δυνάμεων και τους “ανάγκασε” να ενώσουν τις δυνάμεις του καθώς μόνο έτσι θα υπερβαίνανε το πλαίσιο κατάληψης. Αυτή η παρακαταθήκη αγώνα πρέπει να αποτυπωθεί και στις επερχόμενες φοιτητικές εκλογές.

Πρόβλημα είναι οι φασίστες και οι κανίβαλοι, από την μία βρίσκονται απέναντι σε οποιαδήποτε εργατική διεκδίκηση, προκειμένου οι εργαζόμενοι να βελτιώσουν τις ζωές τους,  από την άλλη χύνουν το φασιστικό εθνικιστικό τους δηλητήριο. Από τις συνεχόμενες επιθέσεις κατά προσφύγων και μεταναστών, τους πνιγμούς στο Αιγαίο. Άραγε τι έχουν να χωρίσουν οι Έλληνες από τους υπόλοιπους λαούς-γείτονες; Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί το μίσος που σπέρνουν εθνικιστές και φασίστες μαζί με το κράτος είναι ένα αντιπολεμικό κίνημα ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ το οποίο θα μιλάει ενάντια στις πολεμικές επεμβάσεις στις οποίες συμμετέχει και ο ελληνικός στρατός και οι οποίες ονομάζονται «ειρηνευτικές αποστολές» (Π.χ. Βοσνία/Ερζεγοβίνη-Κοσσυφοπέδιο-Αφγανιστάν-Λίβανος), θα μιλάει ενάντια στο φασισμό και τον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας και σίγουρα ενάντια στο ρατσισμό που σπέρνεται ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες. Θα καταδεικνύει τους πραγματικούς εχθρούς μας, τις κυβερνήσεις, την ΕΕ τις πολιτικές του κεφαλαίου που τσακίζουν το μέλλον μας.
Να παλέψουμε για το τσάκισμα κάθε αντιδραστικής λογικής που έρχεται να ενισχύσει την κυριαρχία του καπιταλισμού και του ολοκληρωτισμού σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Είναι θέμα που αφορά τις μάχες της γενιάς μας απέναντι σε κάθε τι που έρχεται να τσακίσει τη ζωή μας και να μας ευθυγραμμίσει με τις επιταγές τους.
Σε εποχές σκληρής αστικής επίθεσης, δεν πρέπει ο σύλλογος να αγκαλιάσει μια αντιδραστική – ακροδεξιά ρητορεία, την ολοκληρωτική προσαρμογή του συλλόγου στο πολιτικό σχέδιο των αστικών δυνάμεων (μνημόνια, Ε.Ε., επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, τσάμπα εργασία κλπ) και στα κοινωνικά και πολιτιστικά πρότυπα που επιβάλλει ο σύγχρονος καπιταλισμός.  Η λύση δεν βρίσκεται στην υποταγή και αποδοχή της εξαθλίωσης αλλά στους μάχιμους αγώνες της νεολαίας στις νέες μορφές πάλης που γεννιούνται ανά τον κόσμο (διεθνή κινήματα, πολιτική από αμεσοδημοκρατικά όργανα, πολιτισμός των από κάτω). Ας τσακίσουμε μια και καλή τον αστικό συνδικαλισμό μες τα πανεπιστήμια και τους πολιτικούς τους καθοδηγητές (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) και ας δείξουμε σε κάθε εχθρό της νεολαίας, πως φοιτητές, εργαζόμενοι, άνεργοι αν οργανωθούν μέσα από τα δικά τους αμεσοδημοκρατικά όργανα, δηλ τους φοιτητικούς συλλόγους, τα πρωτοβάθμια σωματεία μπορούν να πάρουν πίσω ότι τους ανήκει και να νικήσουν.
Να μην αφήσουμε σε ησυχία τα κυβερνητικά επιτελεία. Με έναν αγώνα για δουλειά με αξιοπρέπεια. Κόντρα στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την εργασιακή περιπλάνηση. Mας αφορά όλους, όλους όσους βλέπουμε πως δεν μας χωρά ένα μέλλον που θα πληρώνουμε για να μπούμε, έστω, στη σειρά για μια θέση εργασίας. Με βασικό αίτημα, ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο το όποιο θα είναι η μοναδική προϋπόθεση για εργασία, κόντρα στις διασπάσεις και στη συνεχή επανακατάρτιση. Απέναντι στο ασφυκτικό οικονομικά πλαίσιο που έχουν οδηγήσει την εκπαίδευση και όχι μόνο, βάζουμε μπροστά την ανάγκη για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για παιδεία, εργασία και κοινωνικές παροχές. Για νέες θέσεις εργασίας, για την κάλυψη των χιλιάδων κενών, για να απαλλαγούμε από το μαρτύριο της σταγόνας που υποβαθμίζει συνεχώς το δικαίωμα μας στη μόρφωση.
Για την ενίσχυση των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών και των οργάνων του κινήματος (Γενικές Συνελεύσεις, Μόνιμο Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων) που θα προασπίζονται και θα επιβάλλουν τις ανάγκες και τα συμφέροντα της πληττόμενης πλειοψηφίας και θα είναι αντιπαραθετικά με λογικές συνδιοίκησης, όπως αυτές προκύπτουν μέσα από τα εκφυλισμένα όργανα των ΔΣ. Να στείλουμε ένα ισχυρό στίγμα αγώνα της νεολαίας πάνω στα αιτήματα για πανεπιστήμια δημόσια και δωρεάν για όλους, όπου η έρευνα και η γνώση θα γίνεται με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες και όχι το κέρδος των εταιρειών. Ώστε τα πανεπιστήμια να είναι κύτταρα παραγωγής πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής έκφρασης για όλους/ες, να αποτελούν εργαστήρι πολιτικής ζύμωσης που θα λειτουργεί με φοιτητικό-εργατικό έλεγχο. Θέλουμε ένα πολιτικό φοιτητικό κίνημα που θα σαμποτάρει την επιχειρηματική λειτουργία, θα επιβάλλει την δημοσιοποίηση όλης της οικονομικής λειτουργίας των Ιδρυμάτων, θα προασπίζεται συνεχώς το πανεπιστημιακό άσυλο, ώστε να αποτελεί κέντρο αγώνα για ολόκληρη τη νεολαία και τον λαό.

ΣΤΙΣ 10 ΑΠΡΙΛΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΝΑΧ-ΕΑΑΚ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου