ΝΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ-ΑΝΕΡΓΙΑ ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΩΡΑΡΙΑ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΝΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ-ΑΝΕΡΓΙΑ ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΩΡΑΡΙΑ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

 Με το πέρας των Πανελληνίων εξετάσεων και αφού καταφέρνουμε να περάσουμε στη Γεωπονική, το πρώτο πράγμα που ακούσαμε από τους καθηγητές και τις καθεστωτικές δυνάμεις(ΠΑΣΠ-ΔΑΠ) είναι το πόσο τυχεροί είμαστε που περάσαμε σ’ αυτή τη σχολή, αλλά και πόσο αξιόλογο και χρήσι,ο είναι το πανεπιστήμιο, μιας και γι’ αυτούς αποτελεί ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της χώρας. Η πραγματικότητα όμως που βιώνουμε είναι τελείως διαφορετική. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου (Μάιος 2012), στο οποίο εγγράφονται οι πτυχιούχοι γεωπόνοι των ΑΕΙ, από τους 9532 γεωπόνους που είχαν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος σε ισχύ οι 3108 δήλωσαν άνεργοι. Δηλαδή το ποσοστό ανεργίας φθάνει το 32,6%. Ακόμα πιο τραγική είναι η κατάσταση για τους νέους γεωπόνους που έχουν ηλικία έως 35 ετών καθώς ανεργία φθάνει στο 59,29%. Αυτό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, είναι ότι τα τμήματα της Φυτικής-Ζωικής Παραγωγής και το τμήμα Αγροτικής Οικονομίας κ’ Ανάπτυξης είναι αυτά με τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, καθώς για τα 2 πρώτα το ποσοστό της αυτοαπασχόλησης είναι 18%- ενώ στον ιδιωτικό τομέα εργάζεται το 73% των μισθωτών απασχολούμενων- και στο τμήμα της Οικονομίας παρατηρείται ότι το 56% των ανέργων αναζητά εργασία περισσότερο από δυο χρόνια ενώ οι μισοί εργαζόμενοι απασχολούνται σε επάγγελμα άσχετο με τις σπουδές τους.

    Αξία έχει επιπλέον να δούμε, τα ποσοστά των νεοεισερχόμενων φοιτητών κατά τη χρονιά του 2000 (8 χρόνια πριν την κρίση) που τελικά δεν κατάφεραν ποτέ να τελειώσουν τις σπουδές τους. Τα ποσοστά αυτά αγγίζουν το 36,6 %, ενώ ένα επιπρόσθετο 5,8 % πήρε πτυχίο μεταξύ του 11^ο και του 12^ου έτους.  Για τους μεγαλοκαθηγητάδες μας και τις συστημικές δυνάμεις, τα ποσοστά αυτά θα δικαιολογηθούν με ένα φθηνό επιχείρημα του στυλ «υπάρχουν πολλοί που μπήκαν στο Γεωπονικό και ξανάδωσαν πανελλήνιες ή υπάρχουν πολλοί που ποτέ δεν πάτησαν το πόδι τους στη σχολή και πάει λέγοντας». Παρόλα αυτά, τα ποσοστά αυτά που σίγουρα έχουν αυξηθεί εν καιρώ κρίσης, έρχονται να αποτυπώσουν και τη δυσκολία που αντιμετωπίζει να τελειώσει τις σπουδές του ο σύγχρονος φοιτητής, λόγω είτε της οικονομικής κατάστασης που βιώνει (π.χ. είναι πολλά τα παραδείγματα από παιδιά που άφησαν την σχολή προκειμένου να δουλέψουν) είτε επειδή η κοινωνική πραγματικότητα του πανεπιστημίου δεν τον ¨χώραγε¨.

Έχουμε λοιπόν και λέμε, έστω ότι βρισκόμαστε σε εποχές 2012 και όχι 2016 (πολύ χειρότερη οι όροι διαβίωσης για τους νέους απόφοιτους). Το 41,71 % από τους αποφοίτους Γεωπονικής ΑΕΙ θα βρει έστω και μια υποτυπώδη δουλειά. Όμως η πλειοψηφία από αυτούς θα δουλεύουν υπό καθεστώς ελαστασφάλειας, με πετσοκομμένα δικαιώματα και μισθούς – χαρτζιλίκι , καθώς στις μέρες κανένας δεν εργάζεται ούτε καν με τον συνεχώς συμπιεσμένο προς τα κάτω βασικό μισθό. Συνεχίζουμε.. Το υπόλοιπο 59,29 % (θα είχε νόημα να δούμε και αποτελέσματα μετά το 2012) των Γεωπόνων από ότι φαίνεται το περιμένει μια ακόμα πιο μαύρη κατάσταση, σαν αυτή που περιγράφεται στο διπλανό πίνακα της συλλογικότητας ¨Αttack στην ανεργία και την επισφάλεια¨. Έτσι λοιπόν, απλά και κατανοητά αυτό είναι το μέλλον που περιμένει την συντριπτική πλειοψηφία των απόφοιτων Γεωπόνων όταν καταφέρουν και περάσουν 120 μαθήματα εκ των οποίων τα 50 υποχρεωτικής παρακολούθησης. Έτσι, μια σειρά από στείρα αστικά ιδεολογήματα έρχεται να αποδομηθεί από τα ίδια τα στατιστικά στοιχεία. Αυτοί που μας κουνάνε το χέρι και μας λένε, να σκύψουμε το κεφάλι και να μην αγωνιζόμαστε, να κάτσουμε να υπομείνουμε τις ορέξεις κάθε καθηγητή πάνω μας, να υποταχτούμε με την επίθεση που πραγματοποιείται στα πανεπιστήμια (ν. Φίλης) και τα εργασιακά μας δικαιώματα (ασφαλιστικό) να έρθουμε θαρρετά και να μας πείσουν πως η πραγματικότητα είναι διαφορετική από αυτή που περιγράφεται. Πως έχει πραγματικά αξία να φωνάζουμε για επαγγελματικά δικαιώματα που και καλά μας κλέβουν τα ΤΕΙ (για τους αποφοίτους ΤΕΙ είναι χειρότερα τα πράγματα), την ίδια ώρα που όσα χαλάνε αυτοί στα νυχτερινά μαγαζιά στο γκάζι μέσα σε μία μέρα ξεπερνούν το εβδομαδιαίο χαρτζιλίκι μας. Να μας πείσουν, πως οι καταλήψεις και οι φοιτητικοί αγώνες δημιούργησαν αυτά τα τεράστια ποσοστά ανεργίας και όχι οι πολιτικές των κυβερνήσεων τους (¨αριστερές¨ και δεξιές).

    Μέχρι λοιπόν να πειστούμε για όλα τα παραπάνω, θα απευθύνουμε συνεχώς καλέσματα ανυποχώρητου αγώνα σε κάθε φοιτητή / τρια που αντιλαμβάνεται, έστω και σε ένα μικρό επίπεδο, πως τα σχέδια που έχουν κυβέρνηση – Ε.Ε.- Κεφάλαιο για την συντριπτική πλειοψηφία της γενιά μας είναι να την πετάξουν στο περιθώριο και την εξαθλίωση. Εμείς, σαν πολιτική αντίληψη που συγκροτήθηκε πάνω στο πρίσμα της συνολικής και συνεχής αμφισβήτησης κάθε υπάρχουσας κοινωνικής πραγματικότητας, αρνούμαστε να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια και να σφυρίζουμε αδιάφορα για ταρατσόκηπους και επαγγελματικά δικαιώματα άνευ ουσίας. Μπροστά σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα και στις ανάγκες της νεολαίας,  η μόνη βιώσιμη λύση βρίσκεται στον δρόμο του συλλογικού αγώνα και της νεολαιίστικης – λαϊκής αντεπίθεσης.

Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ,

                             ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ