Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ !


9 χρόνια πριν
, τη νύχτα της 6ης Δεκέμβρη 2008, ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από σφαίρα του μπάτσου Κορκονέα. Τα ΜΜΕ και η κυβέρνηση μιλούν για «μεμονωμένο περιστατικό», ενώ τα πρώτα δελτία τύπου μιλούν για συμπλοκές και επεισόδια στα Εξάρχεια και για σφαίρα που εξοστρακίστηκε. Αυτόπτες μάρτυρες όμως τους διαψεύδουν. Μετά την εν ψυχρώ δολοφονία ξεσπά κύμα εξέγερσης στην ελληνική νεολαία που έμελλε να δει το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς στο πρόσωπο του Αλέξη. Τα σχολεία κλείνουν τα ένα μετά το άλλο, όπως και τα πανεπιστήμια, ενώ μαθητές-φοιτητές κατεβαίνουν στο δρόμο. Η κυβέρνηση ΝΔ είναι πλήρως ανίκανη να αντιμετωπίσει το πρωτοφανές σε διάρκεια και μαζικότητα κύμα οργής και χρησιμοποιεί ωμή βία και σκληρή καταστολή.
«Πλανιέται σήμερα στην Ευρώπη, μετά τις βιαιότητες των Αθηνών, ένα άρωμα άνοιξης των λαών, ένα φάντασμα γενικευμένης εξέγερσης της ευρωπαϊκής νεολαίας ενάντια στην κρίση, ενάντια στους συντηρητισμούς, ενάντια στο καπάκι της τάξης, που αποβαίνει όλο και πιο καταπιεστικό, ενάντια στις παχύσαρκες αστικές τάξεις, που έχουν οδηγήσει τις δυτικές κοινωνίες στο χείλος της αβύσσου και δεν αφήνουν στις νέες γενιές παρά το αβέβαιο μέλλον του άλματος στο κενό. Η γενιά των 700 ευρώ, υπερπτυχιούχος και υποπληρωνόμενη, αυτή που πιστεύει ότι χάνει τη ζωή της προσπαθώντας να την κερδίσει, δεν θα δεχτεί να θυσιαστεί χωρίς επαναληπτικές εξεγέρσεις.» (Κριστόφ Μπαρμπιέ, διευθυντής του συντηρητικού εβδομαδιαίου γαλλικού «Εξπρές»), εκδίδεται τον Δεκέμβριο 2008.

Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ 2008 ΗΤΑΝ Η ΕΡΩΤΗΣΗ..
Τα «Δεκεμβριανά του 2008» αποτελούν το σοβαρότερο εξεγερτικό γεγονός μετά τη μεταπολίτευση. Για πρώτη φορά προκλήθηκε μια τόσο σοβαρή πολιτική κρίση πραγματικά «από τα κάτω», που απείλησε με ανατροπή την κυβέρνηση και κλυδώνισε συνολικά το πολιτικό σύστημα. Η εξέγερση έφερε στο προσκήνιο ένα ορμητικό κύμα πολιτικοποίησης με νέα ποιοτικά κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Η νέα εργατική βάρδια, η νεολαία της εκπαίδευσης, οι εργαζόμενοι, οι μετανάστες, όλοι αυτοί που η ζωή τους έγινε μάχη για την επιβίωση, ενώ γύρω τους χόρευαν τα δις που ενισχύουν τις τράπεζες και οι αγοραπωλησίες του Βατοπεδίου, ανέτρεψε το φόβο, τη σιωπή, την εκλογική αναμονή και τα προγραμματισμένα σχέδια όλου του πολιτικού σκηνικού.

Η βάση της εξέγερσης έχει βαθιές κοινωνικές ρίζες μέσα στην πολύπλευρη κρίση του σύγχρονου καπιταλισμού και στις συνθήκες της συνολικής αστικής επίθεσης σε παιδεία-εργασία-λαϊκές ελευθερίες, που δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα εργασιακής ανασφάλειας-υποβάθμισης όλων των συνθηκών ζωής-αντιδημοκρατικής ασφυξίας, ταυτόχρονα με ένα τεράστιο έλλειμμα «εκπροσώπησης» από το υπάρχον πολιτικό σύστημα και πολιτικής προοπτικής.
Μέσα από την εξέγερση εκφράστηκε ένα συνολικό «μπούχτισμα» και αντιπαράθεση με την αστική τάξη πραγμάτων, και όχι μόνο μια αντικατασταλτική καταγγελία ή μια δημοκρατική διαμαρτυρία (παρότι προφανώς αυτή έπαιξε το ρόλο του πυροδότη). Ήρθε στο προσκήνιο ένα βαθύ αντικαπιταλιστικό φορτίο που αγγίζει όλες τις πλευρές της ζωής, μια ευρύτερη προσπάθεια νοηματοδότησης της καθημερινής ζωής, με σπάσιμο του καπιταλιστικού προτύπου (στο σχολείο, στην εργασία, στην κατανάλωση, στις εορτές κ.λπ.), η άρνηση του «κανονικού», του «ομαλού», του «συνηθισμένου», η επανοικειοποίηση «χαμένων» κοινωνικών δραστηριοτήτων, της πόλης κ.λπ., η αναζήτηση ενός άλλου τρόπου ζωής έξω από τα κυρίαρχα πρότυπα (κάτι που εκφράσθηκε και με την πληθώρα επιθετικών ενεργειών ενάντια στα σύμβολα του συστήματος, αλλά και με ένα πλούτο πρωτοβουλιών εναντίωσης στον κυρίαρχο πολιτισμό).
Σε όλη αυτή την κατάσταση, όλο το αστικό μπλοκ εξουσίας συσπειρώνεται ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό» που δεν είναι άλλος από μια νεολαία και ένα πανκοινωνικό κίνημα που δε συμβιβάζεται με τα ψίχουλα, αλλά ΤΑ ΘΕΛΕΙ ΟΛΑ!

9 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ..
Η δική μας γενιά, ίσως είναι αρκετά μικρή για να έχει μνήμες από αυτόν τον Δεκέμβρη. Ωστόσο, ένα πράγμα είναι σίγουρο: εκτός από την ιστορική μνήμη και τη σημασία της για να αντιλαμβανόμαστε πώς προχωράει η ιστορία, όλες οι κοινωνικές αντιστάσεις και τα κινήματα του λαού και της νεολαίας, αποτελούν παρακαταθήκες για τη δημιουργία των δικών μας αντιστάσεων στα δικά μας πλαίσια και με βάση τις ανάγκες κάθε ανθρώπου που βιώνει την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Γι’ αυτό λοιπόν, ο αγώνας ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και την κρατική καταστολή, αλλά και σε όλο το ασφυκτικό πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί γύρω από τις ζωές μας, αποτελεί επίδικο της δικής μας γενιάς.

 Ο κατάλογος είναι μακρύς και δύσκολα μπορεί να κλείσει. Ένα πράγμα είναι βέβαιο ωστόσο: η αυταρχική θωράκιση του κράτους δεν αποτελεί επιλογή μιας αντιδραστικής κυβέρνησης, αλλά στρατηγική κίνηση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Γι’ αυτό επιχειρείται μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα δικαιώματα και τις ελευθερίες της νεολαίας και του λαού.
Η εξέγερση του ’08, κατόρθωσε να αφήσει μια πλούσια παρακαταθήκη οργάνωσης αγώνων επιβολής, να ανοίξει το ζήτημα της κρατικής καταστολής, αλλά και να δημιουργήσει ένα ρεύμα αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης στην κοινωνία. Ύστερα από τόσα χρόνια, οι εμπειρίες που αποκομίστηκαν από τον Δεκέμβρη, καλούνται να πάρουν ξανά σάρκα και οστά, τροφοδοτώντας τους αγώνες του σήμερα.
Για όλα τα παραπάνω λοιπόν, αλλά και για άλλα τόσα, θεωρούμε πως ο Δεκέμβρης είναι πάντα επίκαιρος. Με χαραγμένο στο νου μας το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη ’08 και την εξέγερση που ακολούθησε, να δώσουμε νόημα στον δικό μας Δεκέμβρη.
ΓΙΑΤΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΜΕΤΩΠΗ-ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ.
Έτσι λοιπόν, έχοντας την πεποίθηση ότι οι αγώνες για να' ναι νικηφόροι πρέπει να βγούνε έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας και να έρθουν σε σύγκρουση με αυτά, να τσακίσουμε τη πολιτική της εξαθλίωσης, της φτώχειας, των πολέμων, του φασισμού και τους όποιους εκφραστές της, και να φτιάξουμε τη δικιά μας κοινωνία. Μια κοινωνία στο ύψος των αναγκών και των επιθυμιών μας.. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο διαφαίνεται η αναγκαιότητα της εξέγερσης στο σήμερα, όπως συμβαίνει στις περιοχές του Φέργκιουσον και της Βαλτιμόρης στις ΗΠΑ, στην Παλαιστίνη, στους μαχαλάδες της Τουρκίας, στη Ροζάβα και το Κομπανί όπου ο δρόμος για μια άλλη κοινωνία έχει ήδη ανοίξει.
«Η ΤΑΞΙΚΗ ΜΝΗΜΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΝ ΗΤΤΗΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗ»
«Συντρόφισσα, σύντροφε. Εξεγερμένη Ελλάδα. Εμείς, οι πιο μικροί, από αυτή τη γωνιά του κόσμου, σε χαιρετάμε. Δέξου το σεβασμό μας και το θαυμασμό μας γι' αυτό που σκέφτεσαι και κάνεις. Από μακριά μαθαίνουμε από σένα. Ευχαριστούμε.» (Μήνυμα του υποδιοικητή Marcos, EZLN, Δεκέμβρης 2008)

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 05/12 ΣΤΙΣ 13.00, ΑΜΦ.ΣΙΔΕΡΗ
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΙΣ ΝΕΟΛΑΙΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 06/12
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 14/12 ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΕ ΤΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΤΑΞΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου