ΑΝεξάρτητος Αριστερός Χώρος

Η νεολαία δεν σκύβει το κεφάλι

Όπως τον Δεκέμβρη εξέγερση και πάλι

Στις 8 Δεκέμβρη 2008 χιλιάδες μαθητές σε κάθε γωνία της Ελλάδας βγήκαν από τα σχολεία τους, κατέβηκαν στους δρόμους και σαν οργισμένο ποτάμι έφτασαν μπροστά από τα αστυνομικά τμήματα όλης της χώρας.

Οι εικόνες με τα αναποδογυρισμένα ασφαλίτικα μπροστά από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά έκαναν το γύρο του κόσμου μαζί με τις φωτογραφίες και τις ανταποκρίσεις από τις τεράστιες πορείες στην Αθήνα και τις άλλες πόλεις, τα κατειλημμένα πανεπιστήμια και άλλα κέντρα αγώνα.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν γεγονός και όπως κάθε εξέγερση δεν βγήκε από καλούπι, ούτε είχε φυσικά ένα ξεκάθαρο πολιτικό πρόγραμμα και έτοιμα αιτήματα. Ξεκίνησε εκφράζοντας την δίκαιη οργή της νεολαίας απέναντι σε ένα μέλλον στενάχωρο και ένα παρόν ασφυκτικό.

Μια οικογένεια που δεν “βγαίνει” παρά το ότι και οι δύο γονείς δουλεύουν όλη μέρα.

Ένα σχολείο που δεν έχει στόχο την ανάπτυξη των γνώσεων και της προσωπικότητας των νέων αλλά το να παράγει τους αυριανούς ελαστικούς και υποταγμένους εργαζόμενους.

Ένα κλίμα νόμου και τάξης, με τους δεκάδες χιλιάδες αστυνομικούς, να χτυπάνε τις πορείες, τις απεργίες και τις καταλήψεις, να βασανίζουν τους μετανάστες, να ταπεινώνουν και να σπάνε τον τσαμπουκά κάθε νεολαίου που δεν τους γεμίζει το μάτι.

Και ξαφνικά εκείνο το Σάββατο να μας σκοτώνουν στη μέση του δρόμου.

Πήραν όμως την απάντηση που τους αξίζει. Τον Δεκέμβρη τους φοβίσαμε. Μετά τον Δεκέμβρη η “χώρα δεν μπορούσε να κυβερνηθεί” όπως παραδέχτηκαν στελέχη της Ν.Δ. την βραδιά των εκλογών. Δεν μπορούσε να κυβερνηθεί γιατί η καπιταλιστική κρίση τους σπρώχνει να πάρουν και άλλα, σκληρότερα, μέτρα εναντίον των εργαζομένων και της νεολαίας και φοβούνται ότι ο νέος Δεκέμβρης που θα ξεσπάσει, δεν θα βγάλει μαζικά στο δρόμο μόνο τη νεολαία και τους μετανάστες, αλλά όλους τους εργαζόμενους.

Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα προσπαθήσει από την πρώτη στιγμή να επιβάλει όλα τα αντεργατικά που η Ν.Δ. δεν μπορούσε να εφαρμόσει. Να μην δώσουμε στην κυβέρνηση ούτε ένα λεπτό “περίοδο χάριτος”. Σήμερα είναι αναγκαία:

Ένα μαχητικό κι ενωτικό κίνημα της νεολαίας, που θα ενώσει επιτέλους σε κοινούς αγώνες τους μαθητές, τους φοιτητές και τους νεολαίους της εργασιακής περιπλάνησης και της κατάρτισης. Ένα κίνημα νεολαίας που θα στοχεύει σε νίκες, κι όχι στην απλή διαμαρτυρία και την κομματική εξαργύρωση.

Ένα εργατικό κίνημα που δεν θα υποτάσσεται στους “εθνικούς στόχους” όπως κάνουν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, ούτε θα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του και θα φοβάται οτιδήποτε δεν ελέγχει όπως κάνει το ΠΑΜΕ και η στάση του τον Δεκέμβρη ήταν χαρακτηριστική.

Μια αριστερά αντικαπιταλιστική και ανατρεπτική, που θα μάχεται για νίκες στο σήμερα, που δεν θα ενσωματώνεται σε συγκυβερνήσεις ή οικουμενικές συναινέσεις, που θα έχει ως όραμα και στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και μια απελευθερωτική κομμουνιστική κοινωνία και όχι την προοδευτική βελτίωση του καπιταλισμού ή τα καταπιεστικά και εκμεταλλευτικά, όπως εξελίχθηκαν, καθεστώτα του λεγόμενου “υπαρκτού σοσιαλισμού”.

Όμως πρώτα είναι αναγκαίο να αναπτύξουμε τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη. Να υπερασπιστούμε από την αρχή μέχρι το τέλος τους συναγωνιστές μας και σήμερα να φωνάξουμε:

Οι αγώνες μας δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι – Είναι δίκαιοι

ΑΜΕΣΗ ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΩΞΗΣ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ

ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ