ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Τη Πέμπτη 21/11 διεξάχθηκε σύγκλητος. Ένα από τα ζητήματα που τέθηκαν προς συζήτηση αφορούσε τη δημιουργία σφραγίδας για τις 2 νέες σχολές που δημιουργήθηκαν στο πανεπιστήμιο. Μόλις 2 εβδομάδες μετά τις δυναμικές κινητοποιήσεις του συλλόγου που εξέφραζαν την αντίθεση στη πολιτική που ακολουθείτε στο ΓΠΑ αλλά και συνολικά στην τριτοβάθμια παιδεία, η σύγκλητος ως σκληρό εκτελεστικό όργανο της κυβέρνησης και των εκπροσώπων του κεφαλαίου στη σχολή, συνέχισαν το έργο αναμόρφωσης του ΓΠΑ στα μέτρα τους.

Μετά από κάλεσμα για παράσταση διαμαρτυρίας την ώρα διεξαγωγής της συγκλήτου ζητήσαμε να διεκόπη κάθε συζήτηση που αφορούσε τη διάσπαση τη σχολής. Επίσης ζητήθηκε από τα μέλη της συγκλήτου να τοποθετηθούν δημόσια και επίσημα μπροστά στους φοιτητές για ποιο λόγο διασπάται η σχολή, ποια είναι η άποψη των μελών ως προς αυτή την απόφαση, γιατί δεν ενημερώθηκε ποτέ ο φοιτητικός σύλλογος, και ως προς τα που στοχεύει η κουβέντα που έχει ξεκινήσει για την “αναμόρφωση” του προγράμματος σπουδών και ποιος ο ρόλος του συμβουλίου ιδρύματος ως προς αυτές τις αλλαγές και ποιου τα συμφέροντα εξυπηρετεί. Λόγο του μεγάλου αριθμού φοιτητών και της πολιτικής πίεσης που ασκήθηκε στην πρυτανεία αναγκάστηκαν να βγάλουν από τα θέματα της συγκλήτου το ζήτημα της σφραγίδας. Δεν απάντησαν όμως ποτέ στα ερωτήματα που τους τέθηκαν και απέφυγαν οποιαδήποτε αντιπαράθεση και συζήτηση με τους φοιτητές, γιατί πολύ απλά φοβόντουσαν. Φοβούνται γιατί ξέρουν πως αυτά που κάνουν για κανένα λόγο δε ωφελούν τους φοιτητές. Φοβούνται την αντίδραση του κόσμου, γιατί αποφάσισαν για εμάς χωρίς εμάς. Η κίνηση αυτή εκ μέρους της συγκλήτου καταδεικνύει με το πιο σαφή τρόπο ότι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστούν τα δικαιώματα μας και για να καταφέρουμε νίκες έναντι στο μέλλον που μας ετοιμάζουν, είναι ο μαζικός ανυποχώρητος αγώνας. Είναι αυταπάτη να νομίζει κανείς ότι με κλειστές διαδικασίες, με συναντήσεις με πρυτάνεις και παρακαλητά μπορούμε να κερδίσουμε. Ο αγώνας που δόθηκε με καταλήψεις στη σχολή και μαζικές συνελεύσεις, με παραστάσεις διαμαρτυρίας και μαχητική διάθεση έδειξε πως είναι ο μονόδρομος για τη νίκη. Είναι ο δρόμος που δείχνουν οι συμφοιτητές μας στο ΕΚΠΑ και στο ΕΜΠ μαζί με τους απεργούς διοικητικούς υπάλληλους που με πολιτικό εκβιασμό και με αγώνα μέχρι τέλους μπορούμε να διεκδικήσουμε το αυτονόητο, το δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Στην εποχή των τεράτων της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, στην εποχή της βαθιάς κρίσης του καπιταλισμού, ο μόνος δρόμος για τη κοινωνία των αναγκών μας είναι η λαϊκή αντεπίθεση με αγώνες διάρκειας που δε θα αφήνουν περιθώρια σε κανένα κυβερνητικό όργανο να εφαρμόσει την πολιτική του. Γνωρίζουμε καλά ότι στην σχολή αυτά τα όργανα είναι η σύγκλητος, είναι το συμβούλιο ιδρύματος.

Που είναι σήμερα η ΠΑΣΠ που μίλαγε για ανοιχτή σχολή; Που είναι αυτοί που λέγανε πως με ανοιχτή σχολή θα διασφαλίσουμε την ομαλή λειτουργιά του Πανεπιστήμιου; Που είναι όλοι αυτοί, την ώρα που για μια ακόμη φορά ξεκινά ο δεύτερος γύρος διάλυσης της σχολής και μόνο ομαλά δε θα ναι τα πράγματα για τους φοιτητές, γιατί δε βγάζουν άχνα; Προφανώς γιατί αυτοί είναι υπέρ με τα όσα γίνονται και δε τολμάνε να το πούνε. Είναι η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ που ποτέ δε έβγαλαν κείμενο για το έγκλημα που γίνεται πίσω από τις πλάτες των φοιτητών. Αλλαγές που ως μόνο στόχο έχουν να καταργήσουν κάθε εργασιακό δικαίωμα και να χαρίσουν ένα πανεπιστήμιο στα χέρια εταιριών που θα ορίζουν τη γνώση και τους αποφοίτους που θα παράγονται με μοναδικό κριτήριο το κέρδος. Ένα πανεπιστήμιο που αύριο θα ζητάει δίδακτρα για να λειτουργεί όπως ακριβώς έγινε και με τα νοσοκομεία. Το μόνο που είχαν να πουν ήταν φήμες για χαμένα εξάμηνα και εργαστήρια, την ώρα που το μέλλον μας φαίνεται αβέβαιο, την ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι απολύονται και η ανεργία στους νέους αγγίζει το 69% . Φήμες που στόχο είχαν την καταστολή του αγώνα για να δώσουν χρόνο και χώρο στην κυβερνητική πολίτικη. Άξια τσιράκια της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Από αυτούς το περιμέναμε, αλλά το ΜΑΣ για μια ακόμη φορά επιλέγει να σταθεί ενάντια στους αγώνες, είναι η αριστερά της ηττοπάθειας και δεν έχει κανένα σχέδιο για το φοιτητικό κίνημα. Λέει πως εφόσον ο νόμος ψηφίστηκε, τώρα πια είναι αργά και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, συντηρεί τις λογικές για χαμένα μαθήματα και καταγγείλει κάθε προσπάθεια αγώνα. Ας απαντήσουν στους φοιτητές γιατί την ώρα που το κεφάλαιο κάνει έφοδο και στο τελευταίο κεκτημένο του λαού και της νεολαίας, η ΚΝΕ είναι ανύπαρκτη από επιλογή της, σε κάθε αγώνα της νεολαίας και παίζει το ρόλο του παρατηρητή αν όχι του πυροσβέστη.

Προς το παρών έχουμε καταφέρει να μπλοκάρουμε το έργο της αναδιάρθρωσης στη σχολή. Δεν πρέπει όμως να επαναπαυόμαστε, άλλα να συνεχίσουμε μέχρι να τα πάρουν όλα πίσω. Ήμασταν όταν το συμβούλιο ιδρύματος πήγε να συνεδριάσει, θα είμαστε σε κάθε συνέλευση τμήματος και όπου χρειαστεί. ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΟΥΣ ΚΙΝΗΣΗ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ. Θα δώσουμε ξανά τη μάχη για νέες γενικές συνελεύσεις στο άμεσο διάστημα για να κατεβούμε ξανά στο δρόμο δυναμικά, μέχρι να πάρουν πίσω τη διάσπαση της σχολής.

Να συντονιστούμε ξανά με τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, να αναζωπυρώσουμε το κίνημα, Για να έχουμε ένα πραγματικά δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο, που θα καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες του λάου και δε θα παράγει γνώση και ερευνά για τα κέρδη τους. Για την υγειά, την ασφάλιση και την δουλειά που μας αρμόζει, ο μόνος δρόμος είναι μια μεγάλη παλλαϊκή εξέγερση που θα τσακίσει κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ και κάθε επίδοξο διαχειριστή της ίδιας πολίτικης.