8 Μάρτη 1857:
Γυναίκες εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού βγήκαν με
μια μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας καλύτερες συνθήκες
δουλειάς και ίσες αμοιβές. Η διαδήλωση κτυπήθηκε άγρια από
την αστυνομία και πνίγηκε στο αίμα, αλλά αποτέλεσε σταθμό στην πάλη των
εργατριών γυναικών που δεν σταμάτησε.Δύο χρόνια μετά, οι γυναίκες ξαναβγήκαν μαζικά στους δρόμους, με αποτέλεσμα να καθιερωθεί από το κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα η 8η Μάρτη «Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας».
Σήμερα 161 χρόνια μετά, στην Ελλάδα της φυλακής του κεφαλαίου, της Ε.Ε.
και του Δ.Ν.Τ., η θέση της γυναίκας, της εργατικής τάξης και των λαϊκών
στρωμάτων βρίσκεται σε ολοένα και χειρότερη κατάσταση. Η κρίση του καπιταλισμού σε
παγκόσμιο επίπεδο επιφέρει τεράστια καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων,
με τις εργαζόμενες γυναίκες να χτυπιούνται διπλά και τριπλά.
Παρά τα μεγάλα λόγια για τις πολιτικές ισότητας από πλευράς της ΕΕ,
οι εργαζόμενες γυναίκες στην Ευρώπη πληρώνονται λιγότερο από τους άντρες
συναδέλφους τους, τα ποσοστά ανεργίας τους είναι πολύ μεγαλύτερα, ενώ οι
γυναίκες αποτελούν κατά κύριο λόγω τη στρατιά των ελαστικά, κακώς αμειβόμενων,
ανασφάλιστων και χωρίς δικαιώματα εργαζομένων.
Η τελευταία απόφαση του
δικαστηρίου της ΕΕ, που νομιμοποιεί τις απολύσεις εγκύων εργαζόμενων στο
πλαίσιο ομαδικών απολύσεων έρχεται να δώσει τη νομική κάλυψη σε σωρεία
αντίστοιχων παραβιάσεων και εργοδοτικών αυθαιρεσιών στον ιδιωτικό τομέα,
έρχεται να ανοίξει το δρόμο για το χτύπημα της μητρότητας και των εργαζόμενων γυναικών
σε όλους τους κλάδους, ιδιωτικού και δημοσίου τομέα σε όλες τις χώρες της ΕΕ.
Στον εργασιακό μεσαίωνα της Ελλάδας, είναι πολλά τα περιστατικά ανάλογης
αντιμετώπισης εγκύων εργαζόμενων.
Το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του, δεν πρόκειται ποτέ να είναι σύμμαχοι
των γυναικών στους αγώνες τους για ισότητα, ακριβώς επειδή πάντα θα χρειάζονται
μια δεξαμενή ευάλωτου εργατικού δυναμικού, που θα πληρώνεται λιγότερο, θα είναι
όμηρος στην εργοδοτική αυθαιρεσία και ταυτόχρονα θα αποτελεί το δούρειο ίππο
για την ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα όλων των εργαζόμενων, αντρών και
γυναικών. Γι' αυτό και είναι υπόθεση
όλου του εργατικού κινήματος η υπεράσπιση του δικαιώματος στην εργασία, την
ασφάλιση, την μισθολογική ισότητα για γυναίκες και άντρες, ντόπιες/ιους και μετανάστριες/ες.
Η υπεράσπιση του δικαιώματος της άδειας κύησης και η απαγόρευση των απολύσεων
για λόγους εγκυμοσύνης είναι υπόθεση όλων των εργαζόμενων, ακριβώς γιατί η
καταστρατήγηση αυτού του δικαιώματος αποτελεί ένα ακόμα πλήγμα για την τσέπη
της εργατικής οικογένειας, ένα ακόμα όπλο στον έλεγχο από πλευράς του κεφαλαίου
της ζωής και της υπόστασής μας. Ουσιαστικά υποχρεώνει τις γυναίκες να
επιλέξουν ανάμεσα σε εργασία και μητρότητα, επιβάλλοντας έναν ακόμη έλεγχο στο
γυναίκειο σώμα και μας γυρίζει πίσω σε εποχές όπου η γυναίκα ήταν κλεισμένη στο
σπίτι, εγκλωβισμένη στους ρόλους της μητέρας και της νοικοκυράς.
Παράλληλα, ο άνισος καταμερισμός της εργασίας
εντός του σπιτιού, η φροντίδα των νεαρότερων και των γηραιότερων μελών σε
συνθήκες κατεδάφισης της δημόσιας κοινωνικής πρόνοιας, αναμφισβήτητα βαραίνουν
τις πλάτες των γυναικών, με συνέπειες τόσο στην προσωπική όσο και στην
κοινωνική ζωή τους.
Οι γυναίκες-εργάτριες είναι οι πρώτες που απολύονται, για να μη χρειαστεί να
πληρωθούν τα κοινωνικά επιδόματα (π.χ. επίδομα εγκυμοσύνης: βλ. περιστατικό
στη MIGATO).
Έχουμε δει τα αφεντικά να δέρνουν τις γυναίκες υπαλλήλους και εν τέλει
με κάθε τρόπο να ενορχηστρώνεται τεχνηέντως και αυθόρμητα συνάμα μια προσπάθεια
να διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση. Είναι εν τέλει ο καπιταλισμός και
η πατριαρχία που πάνε χέρι χέρι. Που θέλουν την τάξη χωρισμένη στα δυο, στα
τέσσερα, στα χίλια για να πιέζουν όλο και περισσότερο για να πέφτουν οι μισθοί
και οι διεκδικήσεις. Το 40% με
50% των γυναικών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βιώνουν ανεπιθύμητες
σεξουαλικές επαφές ή άλλες μορφές σεξουαλικής παρενόχλησης στην εργασία.
Η 8 Μάρτη, η ημέρα της γυναίκας, ποτέ δεν
ήτανε γιορτή. Ήταν μέρα σύμβολο για τους αγώνες των γυναικών ενάντια σε κάθε
μορφή καταπίεσης, στην εργασία, την κοινωνία, την οικογένεια. Όπως και το μακρινό 1857 που
ξέσπασε ο ηρωικός αγώνας των εργατριών της Νέας Υόρκης, έτσι και σήμερα αυτή η
μέρα συνδέεται με τον αγώνα για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων των
γυναικών από την επίθεση του κεφαλαίου, τη διεκδίκηση μόνιμης δουλειάς και
αυξήσεων στους μισθούς, τη διασφάλιση του δικαιώματος στη μητρότητα και την
χορήγηση/ παράταση άδειας με αποδοχές για το μεγάλωμα των παιδιών και στους δύο
γονείς, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Καλούμε σε συγκέντρωση στην Κλαυθμώνος
στις 6:00 μ.μ. και πορεία στα γραφεία της ΕΕ την Πέμπτη 8 Μάρτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου